Bütün bir ömrümüz boyunca kapıda bekler ölüm…
Her kapı açışımızda içeri girmek ister o da…
Ama hep iteleriz onu geri…
Yaşamayı severiz zor olsada…
Git gide öğreniyoruzdur bu dünyayı da…
Doğrularımız bizim kapı kilidimizdir…
Ne zaman yanlış yapsak kilitlenmez kapımız…
Korkarız içeri ölüm girecek diye,
Fakat o zamanını beklemektedir…
Belki biz alışabileceğiz zamanla ölmeye,
Sevdiklerimiz bunu başarabilecek mi ?
Bizsiz devam adabilecekler mi yaşamaya ?
Zamanla onlarda unutacak öleni…
Kaşıdıkça “belki” hatırlayacaklar bizide…
Son defa görmek isteyeceğiz onları,
İzin verilecek mi acaba ?
Gözyaşlarımız akmayacak belki de…
Oraya gittiğimizde kuruyacak her bir yanımız…
Sadece zayıf bir iskelet kalacak geriye…
Büşra K.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder