Yüzün...

Benim kaderim bu, 

öylece karşına oturup seyrediyorum 

yüzünden geçen zamanları... 

Küçük bir çocuk olan yüzün 

annesinin kalbinin kapılarında kalmış... 

Kırgın düşlerinde sakladığın... 

İlk gençlik oluyor sonra yüzün 

öyle eksik, öyle yarım kalmış büyümelerden durgun... 

Sevdayla ışıyan, 

çaresiz aşkların şiirlerinde mısra mısra yaşlanan yüzün... 

Benim kaderim bu 

öylece karşına oturup 

seyrediyorum zamanın içinden geçen yüzlerini... 

Bana sevdalı bir yüzün vardı eskiden 

o şimdi yalnız içimde saklı...

Cezmi Ersöz

Nafile Çaba

Neye ağladığını bilmez mi insan. Ben bilmiyorum. Hayat mıydı yaşlarımı akıtan, yoksa insanlar mı? 

Bir oda arıyorum ağlamak için. Fakat bütün odalar kalabalık. Ağlayabilsem de sessiz ağlıyorum. Kimseler duymasın istiyorum. Bir tutsaklık daha işte gözyaşıma. Özgür değiliz ki bu dünyada. 

Hiçbir şey yokken ağlıyorum şimdi. Bana ne ağır geldi bilmeden. Yalnızca, sessizce ağlıyorum. Bir suçlu gibi duvar diplerine çöküyorum. Duvarlar nereye kadar dayanacak acılarıma bilmiyorum. Güçlü gibi görünseler de onlarda çatlıyor duyuyorum. Her bir çatlağın arasından bir çığlık kulaklarımı tırmalıyor. Ellerimle kulaklarımı kapatıyorum. Ama çaresiz… Sanki daha da artıyor gürültü. Çatlakları, uzattığım ellerimle örtüyorum ve nafile çabalarımla güçsüz düşüyorum. 

Büşra K.