Yaşam bir merdiven
adeta. Ne kadar çıkarsan o kadar yorulursun. Yorgunluktan nefesin kesilse de
ilerlersin. İnsan işte, bezmez kolay kolay. Hastaneler bile onları korkutamaz.
Daralırlar içinde ama hemen çıkıverirler dışarı. Yüzleşemez onlar. İçeride olanlar çıkamazlar maalesef. “İyi”leşmeden imkansızdır
bu. Kendilerini düşünmeyi bırakıp ne zaman etrafa bakacaklar acaba. Meçhul olan tek
gerçekte budur. Olmalı odalarda birkaç pencere. Onlar bile yetmez bazen
bünyeye. Rüzgarı hissetmeliyiz her hücremizde. Belki bu bile işe yaramaz hiç
geçmeyen hüznümüze. Çünkü hastasındır sen! Onlar baksa da yüzüne, göremezler
seni aynı yerinde.
Büşra K.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder