Anlatsam ah bir anlasan…Şu kahrolası kelimeler boğazımda
düğümlenmese
Bir çırpıda, uzun uzun, soluksuz, yavaş yavaş
Son derece sakin, hıçkırıklarla… Anlatsam sana
derdimi…Anlasan…
Bana unutmam gerekenleri unutturduğunu
Aramızdakilerin bir çırpıda silinmediğini
Kısa sürede kendini nasıl sevdirdiğini… Anlatsan işte !
Çıkıp karşına bağırsam,
“Keşke böyle olmasaydı” diye ve eklesem “Pişmanım ne olur
affet”…
Fark etmeden öyle içime işlemişsin ki
Sen konuşmayınca yüreğimde bir boşluk oluştu
Ve o boşluk sen gelmeden dolmayacak
Öylesine bendeymişsin ki
Ah nasıl anlatsam da anlasan…
Sabah aradığımda o uykulu sözlerin “Günaydın” deyişin.
Mesajlaştığımızda trip atman, ama sesimi duyduğunda
dayanamaman.
O saçma kavgalar…
Beni sahiplenmen…
Sana ait olmak…
O kadar özledim ki
Seni “biz”den caydıran benim…
Seni “aşk”tan korkutan benim…
Seni “sevda”dan soğutan benim…
Ne söylesem artık boş… Geri gelmesi imkansız
Ne söylesem artık anlamsız… Sen bana bir daha inanmazsın.
Ben seni istemeden hayatımdan çıkardım.
Ben kendimi uçurumdan attım!
Ben gebe kaldığım o günahsız “aşk”ı aldırdım…!
İstediğini söyleyebilirsin.
Ben bir katilim… Bize bunları yaşattım.
Merve K.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder