Gözyaşı Çaresizliği

Bir acı var yüreğimde… Her gece içimi daha fazla acıtan… Boğazımda düğümlenen… Yanaklarımı ıslatan… Nefes almamı zorlaştıran… Bir acı var yüreğimde… Ne kadar uğraşsam da söküp atamadığım koca bir acı…

Neden böyledir ki hayat?

Neden ıslanır ki yanaklarım?

Neden akar ki gözyaşlarım?

Hepsi yüreğimin acımasından mıdır?

Ben neden bu hayatta hep kaybeden tarafım?

İşte bir soru işareti daha… Gece gece, daha bir başka oluyor acılar… Sessizlik, karanlık… Ve gözyaşlarım…

Hiç karşılıksız sevdin mi sen?

Her gece onu düşünüp uyudun mu, ya da uyumaya çalıştın mı aklında o varken?

Hiç yaşamadığıın bir şey için defalarca, hıçkıra hıçkıra ağladın mı sen?

Sevmek nedir bilir misin?

Sabahları mutlu gözüküp akşamları ağlamaktır… Yorgunluktur karşılıksız sevmek… Ne kadar kaçmaya çalışsan da yakanı bırakmaz gözleri… En zoru da budur ya; yüreğin acır ama elinden bir şey gelmez. Sadece gözlerin dayanamaz bu acıya… Bırakır kendini… Ve akmaya başlar acıların… Her damlada sevgin gider birer birer… Gizlemeye çalışırsın ama olmaz… Kendinden kaçarsında gözyaşlarından kaçamazsın… Ele verir seni… Gizleyemezsin o an acılarını… En güçsüz olduğun andır işte o an… Gözyaşı çaresizliği anlatır… Acılar ise insanı ağlatır…

Merve Ç.