Sen gittikten sonra oturtmadım kimseyi yerine.
Ama gün geçtikçe insanlar,
Hiç sormadan oturur oldu kalbime…
“Kalkın oradan” diyemedim.
Aynı sana söyleyemediğim gibi,
Yine sustum…
Bir mum yaktım geleceğime,
Söndürebilecek tek rüzgar; sen!
Seni bana unutturacak tek şey aynalar gibi.
Yüzüme bakarak kızıyorum sana.
Gözlerime bakınca görüyorum senle dolu dünlerimi.
Gözyaşlarım ve nefesimle ayna buğulanıyor.
Elimin tersiyle siliyorum ne yazık ki.
Yere yığılıyorum, gözyaşlarım dinmiyor.
Saatlerce öylece kalıyorum.
Sonra uyuyakalıyorum sanırım…
Çünkü gördüğüm tek rüya sen oluyorsun.
Büşra K. ve Merve Ç.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder