Herkesin farklı acıları, mutlulukları, özlemleri, kavgaları, umutları, hayalleri var bu hayatta. Kimi haykırıyor sevgisini dünyaya, kimi susup içinde yaşıyor aşkını. İçinde fırtınalar kopuyor ama hiç kimse görmüyor. Çığlık atıyor ama duyuramıyor. İnsan hayattan ne bekler ki? Kim ister mutsuz olmayı? Hayatta hep bencil olanlar mı kazanmalı? Peki ya biz… Hep başkalarını düşünerek yaşayanlar? Onlar nasıl kazanacak bu sınavı? Şimdi bakıyorum etrafıma, kimi oturmuş durakta geçip giden hayallerini arıyor, kimi hayattan yorulmuş etrafına bakıyor, kimi sevdiğiyle el ele hayatta beraber ilerliyor. Bambaşka hayatları, bambaşka hikayeleri var insanların. Acı çeken bir insan nasıl olur da yeniden görür güneşi? Nasıl olurda bekler giden birinin geri dönmesini.
Aşk mutluluktur kimi zaman. İçinde kırılan aynalar kanatır bazen ama yılmazsın yine de. İnadına gülümsersin hayata. Senin için her şey toz pembe değildir ama umutlusundur işte. Hayal kurarsın gerçekleşmeyeceğini bile bile… Farklıdır işte bu Aşk denen illet. Yakıştı mı yakana bırakmaz. Sevdin mi her şeye kapatırsın gözünü. Görmek istemezsin gerçekleri. Çünkü bilirsin sen kaçtıkça kovaladığını. Nefes nefese kalırsın ama bilirsin ki onsuz zaten nefes alamadığını…
Böyledir işte hayat. Anlamsızdır bazen. Kimi sever deli gibi, kimi umursamaz geçip gidenleri…
Merve Ç.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder