Kimse bilmedi hep aynı saate bakıp durdum,
Anlayamadılar belki de beni umursamadılar…
Koluma bağladığım saate bakınca,
Zamanımın dolduğunu anladım…
Daha yeni yerleştirdiğim pil çoktan bitmiş,
Saatim ebedi bir sonsuzluğa merhaba demişti bile…
Ben de huzur içinde ölebilecek miydim ?
Sakince yastığa başımı koyabilecek miydim ?
Sonra saate bakıp sadece gülümsemekle yetinmiş,
Ömrümün bir rüzgar gibi geçtiğini farkettim…
Kellemin celladına son bir kez bakıp,
Son hamleyi yapmasını bekledim…
Boynumu kütüğe koyduğumda bile,
Saatime bakıp çalışmasını arzuladım…
Yerinden oynamamakla birlikte,
Git gide yok olduğumu anladım…
Etrafımı güçlükle görüyor,
Cellatımın ölüm zilimi çalışını dinledim…
Cellat armağanını indirirken bile saate göz atıp,
Belki ölmeden çalıştığını görürüm diye umdum…
Büşra K.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder