Bir geceyarısı yağmur uğradı semtime. Çok beklemişti bu anı, biliyordum. Gelişinde saklıydı tüm hüzünler. Balkonda akşamdan kalan soğuk ve bitmiş bir fincan kahveme bakıp, tam yüreğimin sesine kulak verecekken başlamıştı yağmur. Rahmetin gelişi doldurdu tüm kalbimi.
Kendime benzettim her bir damlayı. İçimdekiler çoktan taşmıştı. Hazırlıklıydım gelecek sağanağa. Hüznümü alıp götürecek her şeye...
Balkondan sarktığım o kısacık anda ki özgürlük hissine paha biçemezdim. Duyduğum yağmur kokusu, kokladığım tüm kokuları silmeye yetiyordu. Sokaktaki sessizlikle birleşmesi bana tüm yaşayamadıklarımı hatırlatıyordu. Kalbime yaşlı bir hüzün oturuyordu. Kalkması oldukça güç bu hüzün, bana beni anlatıyordu. Yağmurla beraber onu dinliyordum. Söylemeye çalıştığı herbir kelimeyi seçiyordum. Anlıyordum onu... Sonunda bunu başarabiliyordum. Anladığım için mutlu oluyor, duyduklarımla dalıp gidiyordum.
Yaşanmayanlardan geriye bana bu kalıyor. Bazıları buna 'boşluk' diyor, ben ise yalnızca 'hayat'.
Büşra K.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder