Seni duydum, bağıra çağıra susuyordun…
Bilirim gürültülüdür suskunluğun
çığlıkların aksine sessiz, sedasız…
Odamdaydı bir daha sana asla dokunamamak ihtimali…
Soru işaretleriyle boğuştum önce…
Ardından ünlemler önüme dikildi…
Noktalandım!
Saat seni sen geçiyordu…
Zamanın ötesi berisi sendin ve geç kalmamıştık bana kalırsa…
Bana kalmadı!
Özgür Gümüşsoy
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder