Karardı bak yine gökyüzü.
Kaybettim artık güneşimi neredesin?
Gelmedin, gelmezsin de bilirim.
Ben ise usanmadan seni beklerim...
Saatler, günler, haftalar ve aylar yıldırsa da beni, hep seni düşlerim. Hep seni beklerim sana rağmen, hep yanımda ol isterim. Ama nafile… Elimden tutmasan da aynı şehirde olmak bile huzur verir bazen bana. Mesela bir pencerenin ardında hayal ederim seni. Açtığında tam karşımda, kilitlediğinde hayatının dışında. Hayatı böyle yaşamak istersin sen. Ben ve biz olmadan. Oysa sessiz ve umutsuz bir dünyada, seninle seslenmişti yüreğim. Bazen boğazına hıçkırıklar karışır, bazen de ümitlerle nefes alırdım. Yaşardım ya yeterdi bu kadarı. Görürdüm ya seni yeterdi. Uzaktan… Çok uzaktan hissederdim seni. Kalbimin o anda ritmi bozulur. Hızlanır nefesim. Anlarım, bir sen daha gelir uzaktan. Belki sen değil, fakat sana benzeyen biri belli.
…Bu bulutlar altında ne kadar dayanırım?
Bir ışık olsa şimdi hayatımda, alışırım.
Ama yok ki hiçbir sebep yaşamaya,
En önemlisi de sen yoksun kalbimim yanında.
Merve Ç. ve Büşra K.
03.10.2012
Çarşamba
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder