Anılar Yanımda.

Sonbahar mevsiminde dökülen yapraklar kadar, 

Yorgunum bu aralar. 

Ne gitmeye mecalim var aslında ne de kalmaya 

Savrulup gidiyorum oradan oraya… 

Zaman kayıp giderken ellerimden, farkında olmuyorum çoğu zaman. Dilediğince yaşıyorum sevgimi… Hayatımı… Her şeyi düşünerek nereye kadar yaşar ki insan? Umutla, hayallerle tutunmaya çalışırım, hoyrat rüzgarlara rağmen. Uçurumun kıyısında hissederim kendimi. Sadece anılar vardır o an yanımda. Ama anılarında elleri yoktur. Düşmeye mahkumumdur… 

Şimdi neredeyim bilmiyorum. Kayboldum bu yalnızlıkta. Nefes almak kolayken bu bedene, vermek çok zor oluyor işte. Buğulu bir camdan izliyorum artık hayatı. Silmek gelmiyor, görmek için akan zamanı… Tek kişilik bir yolculuk yapıyorum dönüşü olmayan… Dönmeye cesaretim, umudum kalmayan… Hayallerimi de bırakıp bir kenara, usulca gidiyorum… Cesaretimi, korkularımı, umutlarımı bir boşluğa bırakıp… Sadece gidiyorum. 

Merve Ç.