Seni Seviyordum.

Sana uzak kentlerden birinde zamanın bir yerinde seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi... 

Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi 

İnsan her gün anımsar mı aynı gözleri 

SENİ SEVİYORDUM ve senin haberin yoktu 

Saçlarını izliyordum uzaktan, kulağının arkasına düşüşü ve burnun, herkesten başkaydı işte... 

Güldüğü zaman yukarıya bakardı; 

Yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı... 

Ne güzeldiler sen bilmiyordun... 

BEN SENİ SEVİYORDUM... 

Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler 

Duvarlara, vitrin camlarına, kaldırımlara çarpıyordu 

Geri dönüyordu, çoğalarak 

Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum her şeyi, herseyi erteleyişim oluyordun 

Kalp ağrısı oluyordun, 

Birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun, 

Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk, 

Dönemeçler geçiyor, köprüler göze alıyorduk ve bazen tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk 

Cesurduk... 

Ufuk çizgisi maviydi, gün batımı hep turuncu ve kırmızıydı bütün karanfiller... 

Ben SENİ SEVİYORDUM sen bilmiyordun... 

Sevinçlerim oluyordun ara sıra sen hiç bilmiyordun 

Sonra herhangi biri oldun, bütün sevinçlerim bittikten sonra 

Yağmurlar yağdı, serin haziran akşamları 

Derken bir gün uzaktan gördüm seni... 

Saçların bana inat başın her şeye meydan okuyarak işte yine aynı 

Kalbimi acıttı her zamanki gibi... 

Değiştik sanıyordum ve sen yine bilmiyordun 

Şimdi bunları anlatsa sana birileri kim bilir yada boşver bilme en iyisi...

İclal Aydın