Yaşam yoruyordu beni gün geçtikçe…
Hergün daha da yorgun düşüyordum…
Kimseler fark etmese de ben, soluyordum…
Ama yine de nefes alıyorum bu hayatta…
Boşu boşuna yer kaplıyorum oysa…
Hep denedim de ne oldu ?
Düştüm sürekli yerlere…
Her defasında daha çok acıdı canım…
Yaralarım daha çok kanar oldu…
Denemekten vazgeçip hep durdum aynı yerde…
Bu seferde ölüden farkım olmaz oldu…
Rüzgar içimi dondurdu…
Çözülemedim kaldım öylece…
Zamanla ben,ben olmaktan çıktı…
Zamanı suçluyordum hep,
Benim zanlım oydu…
Büşra K.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder