Nereye gidersem gideyim hep bir yerlerde karşıma çıkıyor hayallerim. Umutlarım bile benden uzaktalar şimdi. Tutunacak tek bir dalım bile kalmadı. Hepsi kırıldı birer birer... Bende kırıldım... Her gün paramparça oldum...
Parçalarım savruldu bir rüzgar esintisiyle... Onlarda kayboldu her şey gibi... Acaba rüzgar mı alıp götürdü umutlarımı? Yoksa ben hep rüzgar estiğinde mi umut ediyorum bazı şeyleri? Ki esip götürüyor her şeyimi...
En hoyrat esintinle alıp götür beni de... Kaybolmak istiyorum şimdilerde... Belki acılarım diner gittiğimde... Nefes alabilirim belki yeniden...
Gitmek uzaklara... Çok uzaklara... Çözüm müdür mu?
Öyle yorgunum ki gitmeye bile mecalim kalmadı... Öylece "olduğum" yerdeyim... Her gün "öldüğüm" yerdeyim...
Merve Ç.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder