Yağmur Kaçağı.

elimden tut yoksa düşeceğim

yoksa bir bir yıldızlar düşecek

eğer şairsem beni tanırsan

yağmurdan korktuğumu bilirsen

gözlerim aklına gelirse

elimden tut yoksa düşeceğim

yağmur beni götürecek yoksa beni

geceleri bir çarpıntı duyarsan

telâş telâş yağmurdan kaçıyorum

Sarayburnu'ndan geçiyorum

akşamsa eylül'se ıslanmışsam

beni görsen belki anlayamazsın

içlenir gizli gizli ağlarsın

eğer ben yalnızsam yanılmışsam

elimden tut yoksa düşeceğim

yağmur beni götürecek yoksa beni

Attila İlhan

Yanımda.

Sen olsaydın yanımda,

Her yer cennet olurdu gözümde.

Sen kalsaydın yanımda,

Bırakmazdım hiç elini de. 

Kime doğru uzansam sen'im.

Ne yana yanaşsam uçurumum.

Hangi duvara yaslansam yıkılırım.

Söyle kimde kaldın sende?

Belki beklemem seni, öğrenince.

Ama beklerdim ben yine...

Beklemenin sonu olmadığını bile bile,

Ve acı çeke çeke.

Büşra K.

Yalnızlık.

Bilmezler yalnız yaşamayanlar,

Nasıl korku verir sessizlik insana;

İnsan nasıl konuşur kendisiyle;

Nasıl koşar aynalara,

Bir cana hasret,

Bilmezler.

Orhan Veli Kanık

Kaybolmak İstiyorum.

Nereye gidersem gideyim hep bir yerlerde karşıma çıkıyor hayallerim. Umutlarım bile benden uzaktalar şimdi. Tutunacak tek bir dalım bile kalmadı. Hepsi kırıldı birer birer... Bende kırıldım... Her gün paramparça oldum...

Parçalarım savruldu bir rüzgar esintisiyle... Onlarda kayboldu her şey gibi... Acaba rüzgar mı alıp götürdü umutlarımı? Yoksa ben hep rüzgar estiğinde mi umut ediyorum bazı şeyleri? Ki esip götürüyor her şeyimi... 

En hoyrat esintinle alıp götür beni de... Kaybolmak istiyorum şimdilerde... Belki acılarım diner gittiğimde... Nefes alabilirim belki yeniden...

Gitmek uzaklara... Çok uzaklara... Çözüm müdür mu?

Öyle yorgunum ki gitmeye bile mecalim kalmadı... Öylece "olduğum" yerdeyim... Her gün "öldüğüm" yerdeyim...

Merve Ç.

Suskun

yağmurlar adını çizseydi yüreğime 

gözyaşı tufanlarıyla 

yağmalanmazdı bu sevda 

oysa 

amansızlığın burçlarında 

bencilliği unutup 

sencil yaşamak vardı bir zaman 

hasret kokulu günlerin tortuları 

böyle çökmezdi gözlerime 

hani sevdalar sevda gibi yaşanırdı 

hani yenilgi sandığın yengiler vardı suskun 

yüreğimi kanırtmışlığınla 

çekip gitmişliğinleyim 

uçurumlarca uzağım sana 

kan revanım 

bu kadar mı kadük 

bu kadar mı derme çatma bu sevda 

suskun 

çorak toprakların 

köhne çatlaklarına ağlarım 

öyle ölgün öyle perişan

bulutlar kırılır başımın üstünde 

ve 

bağışlamalar serpiştiririm sulara 

yılları unuturum yolları beklerken 

gelmezsin suskun 

dillenmeden yıllanırsın suskun 

tamiri olmaz bitenlerin 

yarınların gardiyanlığı düşer bize 

özü sevdasında saklı suskun 

seni anlatmaktan yorgun mektuplar var 

iflah olmaz ve 

yaralı şiirlerle dolu 

dipsiz kuyulardan 

şahikalara doğru 

al beni götür kendine suskun 

üşütmez bizi tenhalıklar 

yakışmaz bu öfkeler bize 

sevilmişlik kokuyor dudaklarımız 

sözlerce serpin bana 

ört ateşimi suskun

Kahraman Tazeoğlu