İnsan kararlar alıyor hayata dair. Yeniden ve yeniden denemeye başlıyor çoğu şeyi. Hiç yılmadan usanmadan... Kararlar sabır gerektirir çoğu zaman. Bazen pes edersin ama yine de bir umut vardır içinde. Korkarak yaşarsın bazı duyguları. Bazen de yaşamaktan korktuğun için hep uzağında kalırsın. Kimseye anlatamazsın nedenini. Kimse de anlamaz zaten. Tek başına ağlarsın ve tek başına ayağa kalkarsın… Cesaret edemezsin yapman gerekenlere. Hep bir adım geride durur gerçekler. Hayal dünyanda kimsenin umurunda olmaz. Sonradan tokat gibi çarpar yüzüne… Ve o an kendine gelirsin ama artık çok geçtir... Cesaret edemediğin ve hep korktuğun için hayata 1-0 yenik düşersin. Ve büyüdükçe yenilgiler artar artar artar... Koca bir yük gibi omuzlarında… Nereye gidersen git seninle... Kaçsan kaçamazsın çünkü yaşadıklarından ne kadar kaçabilir ki insan? Sen kaçsan da yapışır yakana. Yoruldum artık huzuru beklemekten. Yoruldum artık dağılmış cümlelerimi toplamaktan. Artık sonunu toparlamak için uğraşmıyorum... Bu da her şey gibi yarım kalsın...
Merve Ç.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder