Sonunu Sen Yazıyordun.

Kanatları kırıktı bu aşkın,

Uçamadık masmavi gökyüzünde…

Bir kuş gibi özgür olamadık seninle…

Hep dört duvar arasında hapsoldum bende.

Kim bilir sen nerelerdeydin ve kimi sığdırdın kalbine.

Tanımıyordum seni, tanıdığımı zannetsem de!

Gözlerim, sadece tanışıyordu gözlerinle…

Kimseyi de görmez oldular gün geçtikçe.

Sonumu hep sen yazıyordun aslında…

Ama ruhun bile duymuyordu zamanla…

Aramıza giren mesafeler yok olsa,

Yanına gelirdim kollarımı aça aça…

Kapanmayan boşluklarım, başladı uğuldamaya…

Yakınmaya dönen sesim, yüz tuttu kaybolmaya…

Elimden bir şey gelmiyordu ne yazık.

Olan yine kalbime oldu, şimdi hep kırık kırık…

Büşra K.