Kanadıkça Kanıyorum.

Yaşananlardan mı yoruldum yoksa yaşayamadıklarımdan mı bilmiyorum. Hayatımı gözden geçiriyorum hep bir yerde takılı kalıyorum. Bir mıknatıs gibi duygularım. Hep itilen yüreğim oluyor. Hırpalanan..canı yanan.. Kanadıkça kanıyorum.. Bulamıyorum aradıklarımı.. Ne aradığımı bilmeden.. Kendime sözler vermekten yoruldum.. Hayatımda hiçbir şey yaşanmamış gibi davranmaktan yoruldum.. Ben, ben bu insanlardan yoruldum.. Hep bir umut vardı içimde her şeye dair.. Artık bir bulut kadar uzağımdalar hepsi.. Umudumu yitirdim. Ve her şeyi yitirmekten..Yitirilmekten... Uzun cümleler kurmaktan kaçıyorum. Keşkelerim giderek büyüyor içimde. Bende büyümeye çalışıyorum.. olmuyor.. Hep küçülen umutlarım..duygularım.. Sessiz kalıyorum hayata.. Hep susuyorum insanlara. İçimde fırtınalar kopuyor oradan oraya savruluyorum.. Buraya kadar acılarım.. Pimi çekilmiş bir bomba gibiyim artık tek zararım kendime oluyor...

Merve Ç.