"Onlar"

Nefret çok kolay edinebildiğim bir duyguydu artık.Onu öyle iyi tanıyordum ki üzmezdik birbirimizi.Hep yollarımız kesişirdi.Selam vermeden yola devam etmezdik.Her konuştuğumuzda bahsederdik eski anılardan.Benim nefret beslediğim tüm insanlardan…Bunu hiç değişmeyeceğini bilirdi o da.Kaç yılımız geçti bir arada.

Şimdi yanımdan ayırmıyorum onu.Nüfusları git gide artan nefretlerim hep aklımın bir kenarında.Sık sık gösteriyorum insanlara.Şaşırıyorlar “bu sen misin ?” diyorlar.Bende cevap olarak “aynaya baktığında nedenini anlayacaksın.” Deyip uzaklaşıyorum onlardan.Bu bile fazla onlara…!Tenezzül bile etmemek lazım bundan sonra.Onlar yüzünden dudaklarımın kenarları hiç kıvrılmadı.Bir de neden mi bekliyorlar yüzsüzce…

Büşra K.