Parmak uçlarıma kadar yokluğunu yaşıyorum.
Seni sevdiğim kadar ölüyorum,
Ve sana geldiğim kadar gidiyorum...
...Şimdi kim ne kadar kaldı bende bilmeden sende birikiyorum. Meğer ne kadar çok gelirmişim sana. Silip silip yazarmışım adını sayfalara. İzleri kalbime yansıyor sanki... Yansımalarla gerçekler arasında kalıyorum. Bu koca arafta karanlıkla havayı soluyorum.
Ne çok hata yapmışım varlığına inanmakla. Kiçik bir çocuk sanıp uydurduğun masalları artık duymuyorum ama. Ya sana sağırım artık ya da kalbimin uğultusuna...
Umut ettiğim kadar yoruluyorum.
Yorulduğum kadar susuyorum.
Ama sustuğum kadar acımıyor ruhum...
Büşra K. ve Merve Ç.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder