Bir Çırpıda...

Sildim bak şimdi her şeyi,

Oysa tükenmez kalemle yazmıştım hayallerimi…

Bir çırpıda attım dünleri,

Geriye kaldı sadece gölgeleri…

Her gördüğümde yanıyor kalbim acıdan.

Küllerini savuruyorum her yere…

Rahatlamış hissetsem de bitiyorum bende.

Yalnız bir yıl konuştuk seninle.

Koskoca bir aşkı sığdırdım bu kadarcık seneye…

Kızardım aşk durağında bekleyenlere…

Ama şimdi ben benziyorum bu durakta özleyenlere…

Büşra K. ve Merve Ç.

Umursamaz

Bazen anlamak zordur hayatı… İnsanları… Kimi insan kendini mutlu etmek için üzer başkalarını. Düşünmez geride bıraktıklarını… Sonuçlarının nereye varacağını…

Hiç ağlamaz onlar mesela… Ne kadar umursamazlarsa o kadar yaşarlar dünyada… Gözyaşları kapalıdır akmaya… Bakabilir gözleri bu yalan hayata. Ama göremezler görmek istediği insanı karşısında. Beklerler o ömürlük durakta, belki bir gelenleri olur diye. Sonuçta bekledikleriyle kalırlar. Kimse kısa bir bakış bile yöneltmez. Ağlarlar bir denizin karşısına geçip, ona hiç gelmemiş gemileri seyreder.

Merve Ç.

Sonlar

Böyledir belki de sonlar, acı verici ve kanatıcı. Başını gördüğüm bu mutluluğun sonunu göremedim. Fark edemedim akıp giden zamanı. Anlayamadım hızlı uçan kuşları. Acele etmeleri güneşi görmek istemelerindendi. Kanatlarını aceleyle çırpıp güneşi arzuluyorlardı. Bulutlu gökyüzü onlara göre değildi. Bu yüzden kafeslerden kaçtılar her seferinde. Kanatları varken yokmuş gibi yapamazlardı. Sahte değildi onların özgürlüğü bizimkisi gibi. Onların ruhu tüm dünyayı dolaşırdı. Biz insanlar ise sadece kapalı odalarda özgürdük. Onlar ise uçsuz bucaksız bir gökyüzünde. 

Hayat adil değil elbet ama fazlasıyla da zalimdi bize. 

Büşra K.