William Shakespeare - Bazen

Yıldızları süpürürsün, farkında olmadan, Güneş kucağındadır, bilemezsin.  Bir çocuk gözlerine bakar, arkan dönüktür,  Ciğerinde kuruludur orkestra, duymazsın.  Koca bir sevdadır yaşamakta olduğun, anlamazsın.  Uçar gider, koşsan da tutamazsın...  William Shakespeare

Montaigne - Kendine Acındırmak

Kendimi kaptırmamaya çalıştığım çocukça, yakışıksız bir duyumuz 

vardır. Dertlerimizle dostlarımızı acındırmak, kendimize vah vah 

dedirtmek. Başımıza gelenleri büyütür, şişirir, karşımızdakini 

ağlatmak isteriz, neredeyse. Başkalarını kendi dertleri karşısında soğukkanlı gördük mü överiz, 

ama soğukkanlılığı bizim dertlerimize karşı gösterdiler mi darılırız, 

kızarız. Dertlerimizi anlamaları yetmez, yanıp yakınmalarını isteriz. 

Oysaki insan sevincini büyülterek anlatmalı, üzüntülerini kısaltarak. 

Kendini yok yere acındıran gerçekten dertli olunca acınmamayı 

hakeder. Durmadan vahlanan kimse vahlanılmaz olur. Kendini canlı 

iken ölü göstereni, ölü iken canlı görebilir herkes. Öylelerini gördüm 

ki, eş dost kendilerini gürbüz, keyifli görecek diye ödleri kopar, 

iyileşmiş sanılmamak için gülmelerini tutarlardı. Sağlık, kimseyi 

acındırmadığı için, nefret ettikleri bir şey olurdu. İşin tuhafı, bu 

gördüğüm kimseler kadın da değildi.

Montaigne