William Shakespeare - Bazen

Yıldızları süpürürsün, farkında olmadan, Güneş kucağındadır, bilemezsin.  Bir çocuk gözlerine bakar, arkan dönüktür,  Ciğerinde kuruludur orkestra, duymazsın.  Koca bir sevdadır yaşamakta olduğun, anlamazsın.  Uçar gider, koşsan da tutamazsın...  William Shakespeare

Montaigne - Kendine Acındırmak

Kendimi kaptırmamaya çalıştığım çocukça, yakışıksız bir duyumuz 

vardır. Dertlerimizle dostlarımızı acındırmak, kendimize vah vah 

dedirtmek. Başımıza gelenleri büyütür, şişirir, karşımızdakini 

ağlatmak isteriz, neredeyse. Başkalarını kendi dertleri karşısında soğukkanlı gördük mü överiz, 

ama soğukkanlılığı bizim dertlerimize karşı gösterdiler mi darılırız, 

kızarız. Dertlerimizi anlamaları yetmez, yanıp yakınmalarını isteriz. 

Oysaki insan sevincini büyülterek anlatmalı, üzüntülerini kısaltarak. 

Kendini yok yere acındıran gerçekten dertli olunca acınmamayı 

hakeder. Durmadan vahlanan kimse vahlanılmaz olur. Kendini canlı 

iken ölü göstereni, ölü iken canlı görebilir herkes. Öylelerini gördüm 

ki, eş dost kendilerini gürbüz, keyifli görecek diye ödleri kopar, 

iyileşmiş sanılmamak için gülmelerini tutarlardı. Sağlık, kimseyi 

acındırmadığı için, nefret ettikleri bir şey olurdu. İşin tuhafı, bu 

gördüğüm kimseler kadın da değildi.

Montaigne

Kürşat Başar - Hiç Bir Yere Doğru

Sana hoşçakal demeye geldim, sen yoksun, iyi ki yoksun. bütün gün sokaklarda, amaçsızca dolaştıktan sonra yapayalnız, boş, hiç dolmayacak bu eve geldim. eski bir daktilonun, plakların, boş bir yatağın insansız, hiç giyimeyecekmiş gibi duran askıdaki elbiselerin resimlerini çektim. Bu evde yalnızlığın nasıl olduğunu öğrendim. Seni çok seviyorum. Ama daha fazla kalamayacağmı hissediyorum. burası beni acıtıyor, sen beni acıtıyorsun çok fazla daya fazla dayanamıyorum. ne zamandır bu ilişkinin beni mutlu etmediğini, edemeyeceğini, daha az mutsuz olmak ve daha az mutsuz etmek için harcadığım onca çabanın da yetersiz kaldığını görüyorum. yalnız olduğum günler deniz kenarında yürürken düşündüklerim bunlardı.. çok kısa zamanda bir başka ilişkinin yıllarla gelemeyeceği yere geldik. hem de birlikte yaşamadan birlikte uyanmadan. her şeyiyle yaşansa belki güzel olacak bir ilişkinin yalnızca acılarını, imkansızlıklarını, güçlüklerini yaşamak mı yıprattı her şeyi, bilmiyorum... kapıda bir anahtar sesi duymak istiyorum senin içeri girmeni istiyorum aynı zamanda hiç girmemeni... ikisini de çok istiyorum, hava karardı, gitmem gerekmiyor ama gitmek istiyorum neden gitmek istediğimi, nereye gitmek istediğimi bilmiyorum. yazarın dediği gibi 'yaşam ilk kez korkutuyor beni' oysa, ne çok bekleyen var. Bekleyenlerle yaşanacak hiçbir şey kalmadığını hissediyorum sanırım bildiğim, tek başıma becerebildiğim pek az şeyden birini yapacağım: Yolculuk, Hiç Bir Yere Doğru Kürşat Başar

Senin Gibi Gülmesinler

Sana yine yalnızlığımın en ağır cümleleri.Sana yine yan yana gelen o harfler.

Sana yine herkesten daha uzak.

Uzaksan uzaklığını bil. Gelme düşüncelerime,

gelme benimle beraber her yere.

Söyle, senin gibi gülmesinler de!

Senin gibi bakmıyor zaten kimse. Bendeki

yerine hiçbir kuş konmuyor.

Büşra K.

Ceyhun Yılmaz - Anlamadın

hiç anlamadın beni 

bir geminin limandan ayrılmasına 

ağladığımı görmedin 

sen bilmezsin 

liman olurum ben giden her vapurun ardından 

bazen deniz.... 

ve bir geminin pervanesi değidir 

betona çarpıp üstünü ıslatan o damlalar! 

el sallamalar arasında 

göz yaşlarımı dalga sanır herkes

Ceyhun Yılmaz

Ceyhun Yılmaz - Acaba

Bin kez öptüm yine İstanbul'u bugün 

Yağmur mu yoksa ben mi ağlıyorum 

Yalnız bütün şehirden özür dile 

Bir gün gelirsen buralara 

Sayende İstanbul sırılsıklam... 

Herhangibir akşamüstü 

Sensizlik yine beni yakaladı suçüstü 

Şu an baktığım denizden 

Ne vardı sevdalarım bir bir çıksa 

İçimdeki karanlığı alsa 

Kızıl saçların omuzlarımda dolaşsa 

Birdaha ağlarmıyım acaba?

Ceyhun Yılmaz