Sıkı sıkı tuttum ben bu hayatı
İnsanları ve seni.
Fakat gün geçtikçe kopması kolay oluverdi.
Her şey artık gözümde bir hiçti.
Hiç’likler kafeslemişti beni.
Tüm çıkış yolları kilitliydi.
Ve hissettiğim tek duygu çaresizlikti.
Ağladım, yalvardım hiç’lik aşklara.
Duyuramadım sesimi zamanla.
Sustum, sesimi de unutturdum duvarlara.
Yalnızlığımı paylaştı o duvarlar,
Gözyaşlarım aktığında silendi.
Şimdi dört duvar oldu bana hayat.
Dışarıda doğdum, aşkla büyüdüm
Ve şimdi de yalnızlıkla ölüyorum.
Arkamdan ağlayanım yok,
Şu duvarlar dışında.
Duvarların boyası, benim de yaşlarım akardı yerlere.
Acıyla bakardım her birine.
Yok oluşunu izlerdim sessizce.
Büşra K. ve Merve Ç.
